Αρχείο ετικέτας Ιστορία Θεολογία
Ανακαλύφθηκε η πόλη των Αποστόλων Πέτρου, Ανδρέα και Φιλίππου
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι ανακαλύφθηκε η χαμένη ρωμαϊκή πόλη Ιουλία, παλαιότερα γνωστή ως Βηθεσδά, που ήταν ο τόπος καταγωγής των Αποστόλων Πέτρου, Ανδρέα και Φιλίππου.
Τον Ιούλιο, αρχαιολόγοι από το Kinneret Institute for Galilean Archaeology, του Kinneret College στο Ισραήλ, και το Nyack College της Ν. Υόρκης, ολοκλήρωσαν ανασκαφές στο el-Araj, στη βόρεια ακτή της Θάλασσας της Γαλιλαίας. H el-Araj για καιρό θεωρούνταν ως ο πιθανός τόπος της αρχαίας Ιουλίας, που είναι επίσης γνωστή ως Βηθεσδά.
«Τα αποτελέσματα αυτής της ανασκαφής δείχνουν ότι η el-Araj θα πρέπει τώρα να θεωρηθεί ως η πλέον βασική υποψήφια πόλη για την χαμένη πόλη των Αποστόλων», εξήγησε η ανασκαφική ομάδα μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος στο Fox News.
«Υπάρχουν ενδείξεις ότι έχουμε ανασκάψει τη Βηθεσδά-Ιουλία – θα πρέπει όμως να συνεχίσουμε την ανασκαφή για να επιβεβαιώσουμε και να αποσαφηνίσουμε», είπε στο Fox News ο καθηγητής Steven Notley του Nyack College, ακαδημαϊκός υπεύθυνος της ανασκαφής.
Ενώ πολλοί ειδικοί θεωρούσαν ότι δεν υπήρχε ανθρώπινη παρουσία στην el-Araj κατά τη ρωμαϊκή περίοδο, οι πρόσφατες ανασκαφές έριξαν νέο φως στην περιοχή. Για παράδειγμα, ένα βυζαντινό οικοδόμημα που είχε αποκαλυφθεί πρόσφερε πολλά στοιχεία στους αρχαιολόγους. Βρέθηκαν περισσότερα από 30 νομίσματα κάτω από το πάτωμα του οικοδομήματος, τα οποία χρονολογούν την κατασκευή του στον 5 αι. μ.Χ.
Ωστόσο, κάτω από το βυζαντινό επίπεδο, βρέθηκαν κεραμικά της ρωμαϊκής εποχής που πηγαίνει πίσω μεταξύ 1ου και 3ου αι. μ.Χ., μαζί με ένα χάλκινο νόμισμα των τελών του 2ου αιώνα και ένα ασημένιο δηνάριο του Αυτοκράτορα Νέρωνα, το οποίο χρονολογείται μεταξύ 65 και 66 μ.Χ.
Κάτω από το βυζαντινό πάτωμα ανακαλύφθηκε επίσης μια ρωμαϊκή περίοδος. Δίπλα στον τοίχο υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα από ασπρόμαυρο μωσαϊκό με κονίαμα, πήλινα τούβλα και κεραμικοί αεραγωγοί τυπικοί των ρωμαϊκών λουτρών. Οι αρχαιολόγοι επισημαίνουν ότι αυτά τα λουτρά δεν συνηθίζονταν σε αγροτικές οικίες, οπότε η παρουσία τους δηλώνει αστικό μέρος, καθιστώντας έτσι τον τόπο ως σημαντικό υποψήφιο για την πόλη Ιουλία.
Οι γεωλόγοι βρήκαν ότι η τοποθεσία είχε καλυφθεί με λάσπη και άργιλο, πιθανώς από πλημμύρα του παρακείμενου ποταμού Ιορδάνη, και εγκαταλείφθηκε μεταξύ 250 και 350 μ.Χ., ενώ φαίνεται να κατοικήθηκε εκ νέου στα τέλη του 4ου αι. μ.Χ., κατά τη βυζαντινή περίοδο.
Πηγή: FoxNews.com
(ΒΙΝΤΕΟ) ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗΣ
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ BOSE ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ (In Italiano)
ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗΣ
40 σπάνιες φωτογραφίες από την καταστροφή της Σμύρνης
Φωτιά, μαχαίρι και θάλασσα

Όποιος μπορέσει ας σωθή· η Σμύρνη καίεται «Την Τετάρτη το βράδυ έρχεται ο Τούρκος ξενοδόχος και μας λέγει: “Όποιος μπορέσει ας σωθή· η Σμύρνη καίεται”» περιγράφει η Αμφιλύκη Χατζημάρκου στην σπάνια σήμερα έκδοση «Από τας ημέρας της Μικρασιατικής Καταστροφής, Αυτοβιογραφίαι των Προσφύγων Κοριτσιών του Οικοτροφείου του Διεθνούς Συνδέσμου Γυναικών» (Αθήνα, 1926). «Βγήκαμε όλοι έξω και βλέπομε τη Σμύρνη να καίεται από τέσσερα μέρη και όλος ο κόσμος να φωνάζη και να μη ξεύρη που πηγαίνει. Ο πατέρας μου βλέποντας το κακό που γινότανε έξω, αποφάσισε να καούμε εκεί για να μη πέσωμε στα χέρια των θηρίων αυτών». Ο πατέρας μου βλέποντας το κακό που γινότανε έξω, αποφάσισε να καούμε εκεί για να μη πέσωμε στα χέρια των θηρίων αυτών. «Η απόφασις του ήτο σταθερά. Η μητέρα μου κ’ εμείς με κλάματα τον παρακαλούσαμε να φύγωμε. Τόσο τραγικό το σύμπλεγμα αυτό φάνηκε στον Τούρκο ξενοδόχο που ήρθε και είπε στη μητέρα μας: “Έλα πάρε τα παιδιά σου και θα σωθούμε όλοι μαζί. Έχω ατμάκατο”. Μια αχτίνα χαράς μας παρηγόρησε και αφού μας έδωσαν σκεπάσματα οθωμανικά μαζί με τη μητέρα και αδελφή του ξενοδόχου μας παρέλαβον μερικοί ωπλισμένοι Τούρκοι και μας πήγαν στην ατμάκατο. Προχωρήσαμε λίγο και ύστερα από πολλά εμπόδια, γιατί τα πτώματα των πνιγμένων κτυπούσαν δεξιά και αριστερά στην ατμάκατο, σταθήκαμε στο μέσον του κόλπου. Μπροστά στα μάτια μας είχαμε το τραγικό θέαμα, που μας παρουσιάζει φωτιά, μαχαίρι και θάλασσα. Σ’ όλη μου τη ζωή δε θα ξεχάσω την τραγική αυτή νύχτα». Μπροστά στα μάτια μας είχαμε το τραγικό θέαμα, που μας παρουσιάζει φωτιά, μαχαίρι και θάλασσα. Σ’ όλη μου τη ζωή δε θα ξεχάσω την τραγική αυτή νύχτα.

Η μεγάλη πυρκαγιά εκδηλώθηκε αρχικά στην αρμενική συνοικία από την ανατίναξη της Αρμενικής Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου. Με τη βοήθεια του ευνοϊκού για τους Τούρκους ανέμου (που έπνεε αντίθετα από την τουρκική συνοικία) και της βενζίνης με την οποία ράντιζαν τα σπίτια, η φωτιά κατέκαψε όλη την πόλη, εκτός από τη μουσουλμανική και την εβραϊκή συνοικία. Η φωτιά διήρκεσε από τις 13 έως τις 17 Σεπτεμβρίου του 1922 (31 Αυγούστου έως 4 Σεπτεμβρίου με το παλαιό ημερολόγιο). Καθώς η οικογένεια Παπαμάρκου προσπαθούσε να διαφύγει, ο πατέρας συνελήφθη. Στην αφήγησή της η Αμφιλύκη χρησιμοποιεί το παλιό ημερολόγιο αλλά και αυτές οι ημερομηνίες φαίνεται πως είναι συγκεχυμένες στο μυαλό της. «Στες 4 το πρωΐ της 1ης Σεπτεμβρίου φθάσαμε στο Κορδελιό, προάστειο της Σμύρνης. Οι Τούρκοι για να δείχνουν δυσκίολες στους χριστιανούς, ζητούσαν διάφορα πιστοποιητικά. Ο πατέρας κατώρθωσε με τη βοήθεια ενός δικηγόρου, Τούρκου να κάνη ένα τέτοιο πιστοποιητικό, που έπρεπε να επικυρωθή από την Τουρκική κυβέρνησι, και γι αυτό πήγε στο Διοικητήριο. Αλά δυστυχώς για μας εκεί κρατήθηκε από τους Τούρκους. Ήτανε Σαββάτο στες 15 Σεπτεμβρίου του 1922, η πιο δυστυχισμένη μέρα της ζωής μου . Αφού άδικα γυρέψαμε να τον σώσωμε και δεν μπορέσαμε, στες 15 Σεπτεμβρίου το πρωΐ φύγαμε αφήνοντας πίσω μας τον καλό μας πατέρα, περιουσία, σπίτι και την πατρίδα μας, με ένα επίτακτο Αμερικανικό που ήλθε να μας σώση».Πιθανόν αναφέρεται στο Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου, τελευταία μέρα που επιτρέπονταν η ελεύθερη αποχώρηση του χριστινικού πληθυσμού από τον Τουρκικό στρατό. Φαίνεται ότι η οικογένεια εξάντλησε άδικα κάθε περιθώριο για τη σωτηρία του πατέρα…
Ξεριζωμός


Φύγαμε αφήνοντας πίσω μας τον καλό μας πατέρα, περιουσία, σπίτι και την πατρίδα μας Ο ξεριζωμός ενός μεγάλου μέρους του χριστιανικού πληθυσμού, Ελλήνων και Αρμενίων, προς τη μικρασιατική ακτή, που -κατά τους υπολογισμούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου- έφτανε τις 250.000, άρχισε μετά την ήττα του ελληνικού στρατού και την κατάρρευση του Μετώπου στα μέσα Αυγούστου του 1922. Την επομένη της αναχώρησης και του τελευταίου ελληνικού στρατιωτικού τμήματος από τη Σμύρνη, οι χιλιάδες των προσφύγων Έλληνες και Αρμένιοι που κατέκλυζαν όλο το μήκος της περίφημης Προκυμαίας “Κε” μάταια περίμεναν πλέον τα επιταγμένα ελληνικά πλοία για τη μεταφορά τους στα γειτονικά ελληνικά νησιά. Μετά από παρέμβαση του Αμερικανού Προξένου G. Horton, στάλθηκαν δύο αμερικανικά αντιτορπιλικά για την εξυπηρέτηση των προσφύγων.
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.tilestwra.com/40-spanies-fotografies-apo-tin-katastrofi-tis-smirnis/
Ανακαλύπτοντας τα χωριά της Τήνου…
Ανακαλύπτοντας τα χωριά της Τήνου.
Ο Ιερός Ναός Της Ευαγγελιστρίας Τήνου και η ιστορία του…!
Πηγη fragkiska.com
Το Ενετικό Μουσείο Domus Ντελλαρόκα – Μπαρότση δεν μένει πια… εδώ
«Με το που θα κάνεις τα πρώτα βήματα στο μουσείο, αμέσως ταξιδεύεις σε μια άλλη εποχή. Ένας πολύ όμορφος και καλοδιατηρημένος χώρος. Μας έδωσαν φυλλάδιο με επεξηγήσεις για τα αντικείμενα και στο τέλος μας κέρασαν και ρακόμελο. Επίσης η θέα από τα παράθυρα του μουσείου είναι εξαιρετική. Η επίσκεψη έγινε βραδινή ώρα και η φωτισμένη χώρα ήταν μαγεία». Κριτική επισκέπτη του Ενετικού μουσείου Domus Ντελλαρόκα-Μπαρότση στο κάστρο της Χώρας Νάξου… Μία από τις χιλιάδες που βρίσκονται στο διαδίκτυο… Και με το συγκεκριμένο μουσείο να αποτελεί ίσως το πιο ζωντανό κύτταρο τα τελευταία χρόνια στο Κάστρο… Κι όμως εδώ και μερικές εβδομάδες είναι κλειστό. Ο λόγος; Οικογενειακές υποθέσεις καθότι ιδιωτική επιχείρηση. Όμως, η Νάξος δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει αυτού τους είδους τις πολιτιστικές δράσεις…
Το οφείλει στον εαυτό της… Και την περασμένη Δευτέρα για πρώτη φορά στο Δημοτικό Συμβούλιο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων μετά από εισήγηση του Δημάρχου κου Μαργαρίτη σημείωσε ότι «Θα αναφερθώ σήμερα στο κλείσιμο του ιστορικού ενετικού μουσείου με την επωνυμία Domus Ντελλαρόκα-Μπαρότση. Όλοι ξέρουμε το μουσείο αυτό το οποίο βρίσκεται πάνω στο κάστρο της Χώρας Νάξου και το οποίο (αυτό μουσείο) κάθε χρόνο εκτός από την μεγάλη επισκεψιμότητα που έχει κάνει και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Είναι πραγματικά ένας πυρήνας πολιτισμού. Για δικούς τους λόγους, οι συγγενείς ερίζουν για το μουσείο και βρίσκονται στα δικαστήρια. Αυτό έχει ως συνέπεια το μουσείο να οδηγείται σε κλείσιμο.
Η καθολική Αρχιεπισκοπή Νάξου-Άνδρου-Τήνου-Μυκόνου μας έχει στείλει κάποια επιστολή και μας ζητά να εκδώσουμε κάποια απόφαση δική μας για να δείξουμε την αξία που έχει αυτό το μουσείο. Μας γράφει, συγκεκριμένα:
«Προς δήμαρχο και δημοτικό συμβούλιο: Αξιότιμοι κύριοι, γράφει ο Αρχιεπίσκοπος κύριος Νικόλαος, με λύπη πληροφορηθήκαμε ότι το Ενετικό Μουσείο Domus Ντελλαρόκα-Μπαρότση έκλεισε τις πόρτες του και κινδυνεύει να στερηθεί το νησί μας από ένα τόσο γνωστό διεθνώς κέντρο προβολής της πολιτιστικής κληρονομιάς της Νάξου και όχι μόνο.
Δεν είναι της δικής μας αρμοδιότητας να εξετάσουμε τους λόγους αυτής της ενδεχόμενης απώλειας ενός φορέα ο οποίος έχει σκοπό να προβάλλει όχι μόνο το ιστορικό κάστρο της Νάξου, αλλά όλο το νησί και το ευρύτερο Αιγαίο. Αυτό γινόταν κατορθωτό χάρη στην ακάματη εργασία και την αγάπη για τον πολιτισμό του τόπου μας, Νικολάου Καραβία.
Γνωρίζουμε την αγάπη και την φροντίδα σας για τον πολιτισμό και τα πολιτιστικά δρώμενα στο ιστορικό νησί της Νάξου το οποίο κατακλύζεται από ένα συνεχώς αυξανόμενο αριθμό επισκεπτών που λατρεύουν την ιστορία και τον πολιτισμό του πάλαι ποτέ Δουκάτου και σήμερα πρωτοποριακού Δήμου μας. Γι’ αυτό και απευθύνομαι στην τοπική κυβέρνηση της Νάξου και των Μικρών Κυκλάδων, κάνοντας έκκληση να καταβληθούν όλες οι απαραίτητες προσπάθειες και να ληφθούν οι πρωτοβουλίες εκείνες που θα συμβάλλουν στο να μη στερηθεί το νησί μας από τον φυλασσόμενο με τόση φροντίδα θησαυρό: το ιστορικό Ενετικό Μουσείο Domus Ντελλαρόκα-Μπαρότση και να συνεχιστούν οι πολλαπλές πολύμορφες εκδηλώσεις εκ μέρους του αξιέπαινου φύλακα και λάτρη της ιστορίας του χτες και της προβολής του σήμερα, κυρίου Καραβία. Σας ευχαριστώ για την ιδιαίτερη προσοχή σας στην παρούσα παράκλησή μου. Με εξαιρετική τιμή Αρχιεπίσκοπος, Νικόλαος».
Και στη συνέχεια πρόσθεσε ο κος Μαργαρίτης ότι «Εγώ από την πλευρά μου, κύριοι συνάδελφοι, έχω να πω ότι το μουσείο αυτό προσέφερε επί σειρά ετών στον πολιτισμό του νησιού μας τεράστια –να χρησιμοποιήσω την λέξη κέρδη- στον πολιτισμό μας. Και θα ήθελα να ζητήσω, χωρίς να υπεισέρχομαι στις διαφορές και στα δικαστικά θέματα, την με οποιοδήποτε τρόπο συνέχιση της λειτουργίας αυτού του πολιτιστικού κέντρου που λειτουργούσε μέχρι τώρα στο νησί. Εμείς δεν μπαίνουμε στα προσωπικά θέματα και στις αδελφικές διενέξεις για το κτήριο. Εμείς, υποστηρίζουμε και βεβαίως αναδεικνύουμε την λειτουργία του μουσείου που έχει συμβάλλει τα μέγιστα στον πολιτισμό και στην εν γένει προβολή της Νάξου στον τομέα αυτόν και του Δήμου μας ευρύτερα, μέλος του οπίου αποτελεί και το νησί μας. Το διευκρινίζουμε αυτό.
Λοιπόν: Συμφωνούμε να βγει ψήφισμα που να υποστηρίζει την αναγκαιότητα της λειτουργίας του μουσείου. Εμείς, θέλουμε τη συνέχιση της λειτουργίας του μουσείου. Εκεί ή σε κάποιο άλλο κτήριο. Δεν επιθυμούμε το κλείσιμο του μουσείου». Και είχαμε την ομόφωνη απόφαση από το Δημοτικό Συμβούλιο…
Από εκεί και πέρα, ο χώρος είναι άδειος… Πριν από δέκα περίπου ημέρες ο κος Νίκος Καραβίας πήρε και τα τελευταία αντικείμενα και πλέον έχει μεταφέρει τις πολιτιστικές δραστηριότητες στον Αγιο Προκόπιο για την καλοκαιρινή σεζόν.. Όμως, οι χώροι του Μουσείου είναι άδειοι. Και φωνάζουν… Ζητούν και πάλι την ενεργοποίηση του…
Ιστορία
Ο πύργος Della Rocca-Barozzi βρίσκεται στην βορινή είσοδο του Κάστρου της Νάξου, τη λεγόμενη «Τρανή» Πύλη, δεξιά όπως εισερχόμαστε. Κτίστηκε στις αρχές του 13ου αιώνα από τους Ενετούς, κυρίαρχους τότε της Νάξου και των Κυκλάδων και επισκευάστηκε το 1694 από τον σταυροφόρο Sforza Castri όπως είναι γραμμένο με επιγραφή στο Κύριο Δωμάτιο του Πύργου. Οι τοίχοι του Πύργου (φάρδους 6 μ. στην βάση και 1,65 μ. στην κορυφή) είναι λιθόκτιστοι. Τα υλικά που κυρίως έχουν χρησιμοποιηθεί είναι μαρμάρινοι και γρανιτένιοι ογκόλιθοι που προέρχονται κατά μεγάλο μέρος από ερείπια αρχαιοελληνικών και βυζαντινών κτηρίων. Ο Πύργος αποτελείται από τον κυρίως όροφο (σαλόνι, υπνοδωμάτια, τραπεζαρία, κουζίνα, βιβλιοθήκη παρεκκλήσι) και υπόγεια ανεπτυγμένα σε τέσσερα επίπεδα.
Στις μέρες μας, ένα από τα μέλη της οικογένειας, ο κ. Νίκος Καραβίας (μαζί με τους συνεργάτες του), ξεναγεί με πολύ χαρισματικό τρόπο τον επισκέπτη στα πολυάριθμα δωμάτια του σπιτιού όπου στεγάζονται έπιπλα και χρηστικά αντικείμενα των χρόνων της ακμής του, όπως επίσης και φορεσιές, όπλα αλλά και πίνακες που απεικονίζουν τον τρόπο ζωής των ευγενών σε προηγούμενους αιώνες. Άξιες λόγου είναι επίσης και οι μουσικές εκδηλώσεις (τζαζ, κλασικής κιθάρας, πιάνου, κ.ά.), που πραγματοποιούνται στους χώρους του αρχοντικού από τον Απρίλιο έως και τον Οκτώβριο, στις οποίες μεταξύ των άλλων συμμετέχουν και ντόπιοι καλλιτέχνες.
Και όπως διαβάζουμε ακόμη στο διαδίκτυο «Καθώς περάσαμε την πόρτα του μουσείου, αμέσως περάσαμε και σε μια άλλη εποχή. Και περπατούσαμε από το ένα δωμάτιο στο άλλο και παρατηρούσαμε ότι τα πάντα ήταν τοποθετημένα με προσοχή κι επιμέλεια, πιστέψαμε πολλές φορές πως θα δούμε και τους παλιούς ένοικους να ξεπροβάλλουν από κάποια γωνιά, αφού όλα έμοιαζαν σαν να τα είχαν αφήσει εκεί και τους περίμεναν… Πολύ όμορφος χώρος!!!
Με πληροφορίες από την εφημερίδα «Κυκλαδική»
Πηγη naxospress.gr
Δύο οικογένειες μουσουλμάνων είναι εδώ και αιώνες οι φύλακες και κλειδοκράτορες του Ναού του Παναγίου Τάφου…
Από τις λιγότερο, σε πολλούς τουλάχιστον, πτυχές της ιστορίας του είναι αυτές που σχετίζονται με τις αντιπαλότητες, τα μίση και τα πάθη που έχει προκαλέσει….
H έναρξη των εργασιών συντήρησης, στον λαξευτό τάφο στην καρδιά του Ναού της Ανατάσεως όπου παραδοσιακά θεωρείται πως εναποτέθηκε η σορός του Ιησού Χριστού, έχει προκαλέσει το έντονο ενδιαφέρον επιστημόνων από ποικίλους κλάδους, πολλών πιστών αλλά και διεθνών ΜΜΕ. Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αφού αυτό είναι το ιερότερο μνημείο της Χριστιανοσύνης εκεί που όπως γράφει η Washington Post «εκατομμύρια προσκυνητών έχουν γονατίσει και προσευχηθεί, εκεί που το αλάτι τον δακρύων και ο ιδρώτας έχουν λειάνει την πιο σκληρή πέτρα».
Από τις λιγότερο, σε πολλούς τουλάχιστον, πτυχές της ιστορίας του είναι αυτές που σχετίζονται με τις αντιπαλότητες, τα μίση και τα πάθη που έχει προκαλέσει….
Οι διαφορές των ομόθρησκων Οι διαφορές μεταξύ των Εκκλησιών έχουν προκαλέσει πολλές και συχνά μεγάλης έντασης ταραχές που δεν έχουν περιοριστεί σε αίθουσες συνεδριάσεων αλλά έχουν βάλει «φωτιά» και στους δρόμους της Ιερουσαλήμ. Όπως τονίζεται στο δημοσίευμα, κληρικοί διαφόρων ταγμάτων έχουν δώσει «μάχες» ακόμη και για πράγματα, όπως για την τοποθέτηση χαλιών μπροστά από τους βωμούς έως για το δικαίωμα συμμετοχής σε ιερή πομπή προς το Ναό. «Οι αντίπαλες ομάδες πιστών πολέμησαν όχι μόνο με τις γροθιές τους, αλλά με σταυρούς, κηροπήγια, δισκοπότηρα, λάμπες και λιβανιστήρια, ακόμη και με κομμάτια ξύλου που αφαίρεσαν από τα ιερά προσκυνήματα», έχει γράψει ο ιστορικός Orlando Figes, αναφερόμενος στην σφοδρή αντιπαλότητα Καθολικών και Ορθοδόξων το 1846 και τονίζει: «Οι μάχες συνεχίστηκαν με μαχαίρια και πιστόλια που πέρασαν λαθραία μέσα στον Πανάγιο Τάφο οι πιστοί και των δύο πλευρών»….
Η Ελλάδα υποδέχεται την Αγία Ισαπόστολο Ελένη
Σε απευθείας σύνδεση με τον προσκυνηματικό Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας, η τελετή υποδοχής του Τιμίου Ξύλου και του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Ισαποστόλου Ελένης από την Α.Μ. τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο Β΄ και την Α.Ε. τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπιο Παυλόπουλο καθώς και η Δοξολογία με αφορμή το ιστορικό γεγονός.
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.